Dyzet e Katër Orët e Pashkës së Zotit tonë Jezu Krishti

24 Orët e Pashkës së Amare të Zotit tonë Jezu Krisht nga Luisa Piccarreta, Vajza e Vogël e Dëshirës Divine

† Ora e Katërt
Nga 8 në 9 MD †

Vellimi Eukaristik

Përgatitja para çdo Ore

Jezu, dashuria ime e ëmbël! Pasiqë dashuria juaj për ne nuk është kurrë e mjaftueshme për ju, shoh se nga tabela në fund të Vellimit të Fundit ngriheni dhe këngojnë me dishepujt tuaj të dashur himnin e falenderimeve te Ati për t'i fshirë papërfilljen e krijesave. Kështu i kuptoj, o Jezu, se në çdo gjë që bëni dhe në çdo gjë që prek ju, keni fjala “Falënderohem Ju, Ati im!” mbi gojën tuaj. Merr këto fjalë nga goja jote. Gjithmonë e gjithandehje unë dëshiroj të them: “Falënderohem Ju për mua dhe për të gjithë!” për t'i zëvendësuar mënyrën e papërfilljes së falenderimeve.

Jezu im, dashuria juaj nuk është ende në pushim. Dëgjoj se thoni dishepujt tuaj të ulen përsëri. Marrin një enë, i lidhen me një pëlhure liri dhe u përkuleni para këmbëve të dishepujve tuaj në një pozicion aq humbës që tërhiqin syrin e gjithë qiejit dhe e çuditen atë. Edhe apostujt shikojnë me frymëmarrje. Por, më thoni, dashuri ime, çfarë bëni? Dhe çka është kjo veprim i humbjes së thellë, një humbës siç nuk ka pasur dhe as do të ketë ndonjëherë?

“O fëmijë njeriu”, përgjigjet Jezu, u përkulur para këmbëve të apostujve, "Unë deshiroj vetëm shpirtrat e tyre¹, dhe me lotët e mia planifikoj një ruse dashurie për ta lidhur ata me Unë. Me simbolin tuaj të ujit të pjekur me lotët e mia, dëshiroj t'i pastroj shpirtat e tyre nga çdo pamperfeksion dhe i përgatis të marrin Mua në Sakramentin e Madh. Kjo veprim pastërtimi është aq afër zemrës sime sa që nuk dëshiroj ta besoj angjellave ose Nënës së Shenjtë. Unë vetëm dëshiroj t'i pastroj shpirtrat e apostujve të mia për t'ua bërë ata të denjë të marrin frutin e Sakramentit të Shenjtë. Kështu dëshiroj ta bëj amendimin për çdo veprim të mirë, por veçanërisht për administrimin e sakramenteve, që bën me një shpirt indiference dhe jo në Frymën e Zotit. O, sa shumë vepra të mira bëhen që më jepen më pak nder sesa çfarë duhet, që më japin më tepër hidhërrimi se kënaqësi, që më sjellin vdekje në vend të jetës!² Kjo ofendim është ai që mënjanojnë më shumë. Shpirt im, numëro të gjitha ofendimet e bëra ndaj meje. Bëni riparimin me veprimet e mia të amëndimit për t'u konsolluar zemrës sime, që është i mbyllur në hidhërrim."

Mëkëmbesi im Jesus! Jetën Tende do ta bëj të vetmen për t'u falur shumë mëkatet. Dëshiroj të hyjë në këndet më të fshehta të zemrës së Tij zoti për t’u falur me zemrën e Tij për mëkatin që i janë bërë atyre që ju duan më tepër. Dëshiroj ta ndjek Tende në gjithçka dhe, bashkuar me Ty, të shkojmë tek të gjitha shpirtërat që dëshirojnë t’ju pranojnë ne Eukaristinë dhe të hyjë në zemrën e tyre. O Jesus, me lotët Tuaja dhe ujin me të cilin lavet pjatat e apostujve, le ta lavojmë shpirtrat që do t’ju marrin Ty. Le ta pastrojmë zemrat e tyre, le ta hiqim pluhurin me të cilën janë mbuluar dhe le i ndezim sa T’u përkulen atyre. Ashtu si lavet pjatat e dishepujveve Tuave me zell dashurie, unë ju shoh Ty dhe kuptoj se një dhembje tjetër po të godet zemrën Tende. Apostujt paraqesin të gjitha fëmijët e ardhshëm të Kishës, por edhe, në papërsosmërinë e tyre, të gjitha mëkatet që do të ndodhin në Kishë, kështu që të gjitha vështirësitë Tuaja. Një simbolizon dobësi, tjetri mashtrim; një është simboli i hipokrizisë, tjetri i dashurisë së tepërta për fitimet e tokës. Në Petrin gjejmë vendosmëritë që nuk janë të qëndrueshme, mëkatet e shumë udhëheqësve eklezial; në Johni dobësi edhe të besimtarëve Tuaj më të vlefshëm, sepse ai gjithashtu u fut në gjumë në Kopshtin e Ullirit pasi kishte pushuar kundër Zemrës Tende, vetëm për t’u larguar; në Judën të gjitha apostatët me të gjitha mungesat rëndë që rezultojnë nga apostasia. Zemra Jote është mbushur me dhembje dhe dashuri. Sepse ju nuk mund ta kontrolloni madhërinë e dhembjës së bashku me madhërinë e dashuris, ju ngadalësohet në pjatat e çdo dishepulli, duke derdhur lotët, falënderoj për këto mëkate dhe lutem për forcë dhe qëndrueshmëri për të gjitha ata.

O Jesus, edhe unë bashkohem me Ty dhe bëjmë lutjet e Tij dhe veprat e faljes si vetja ime. Dëshiroj të mbet në praninë Tende, ta bashkoj lotët ime me atyre Tuaja, sa që ju mos jeni kurrë i vetëm, por t’ju kam më tepër për të ndarë vështirësitë e Tij.

Jesus, dashuria ime! Ju shoh në pjatat e Apostullit Judas. Fryti juaj është i rënduar, ju lotoni dhe qaji në heshtje. Laveni pjatat e tij, i puthni ato, i shtypni zemrën Tende. Ashtu si zëri juaj po të shuhet nga dhembja, ju shqyrtoni tradhtarin me sy të mbushur lotësh dhe thoni në zemrën e tij: "Biri im, unë kërkoj me zërin e lotëve Tij, mos merr rrugën për ferr. Më jep shpirtin tuaj, që e dëshiroj, i ulur në pjatat tona. Me thoni, çfarë doni të bëni? Ç’përpiqeni të bënit? Unë ju do ta jap gjithçka, vetëm mos e shkatërroni veten tuaj. O shpëtimi nga kjo dhembje, unë, Zoti yt!" Dhe përsëri dhe përsëri puthni pjatat e tij.³

Mëkëmbesi im Jesus! Ashtu si ju njohni të fortën e zemrës së tij, edhe zemra Jote ngushtohet. Dashuria Ju mbulon, duket se forca Ju po shuhet. Jesus, jeta ime! Le t’ju mbaj në krahët imë. Kuptoj që këto janë artificiale të dashurisë Tij që ju përdorni me mëkatarët e pabesueshëm. Por ndërsa kam faji për Ty dhe bëjmë falje për ofendimet që i marrin nga shpirtrat e tillë, kërkoj t’ju lejoj ta ec në tokë bashku me Ty për të ofruar dhuratën e lotëve Tujave mëkatarëve të pabesueshëm sa zemrat e tyre të butohen; kërkoj që u jepni dashurinë Tuaj për ti lidhur ata me Ty, sa mos mund ta shpëtosh. Kështu do t’ju kompensoheni për dhembjen që i ka shkaktuar rënja e Judasit.

Jezu, mik dhe kënaqësi e zemrës sime! Shoh se dashuria juaj po merr rrugën e saj, duke ju tërhequr me vete. Ju ngriheni dhe afroheni tek tabela me dëshirë, ku bukët dhe verëja janë tashmë gati për shenjtërim. Trajtat tuaja hyjnore marrin një shpjegim aq tmerruar, aq dashurues, si nuk është parë kurrë më parë. Syt e juaj ndriçojnë më shumë se dielli, fytyra juaj kuqezohet dhe bëhet radhituese, kënaqi qiejore luan rreth gojës tuaje, tërësija jote jashtme marrin majëstetin e Krijuesit.

Ju shoh unë, dashuria ime, si transformuar. Hyjnia juaj ndriçon përmes karkasës së njerëzimit tuaj. Pamja jote, ashtu sikur nuk është parë më parë, tërheq vëmendjen e gjithëve. Apostujt kapen nga kënaqi i ëmbël dhe vetëmohën për ta fjetur, nëna juaj me mirësi gjendet shpirtërisht tek tabela juaje për t'u pasuruar me çudirat e dashuris së tuaj. Engjëjt zbritin nga qielli. Ashtu sikur po pyesnin njëri-tjetrin: “Çfarë është kjo? A nuk është tepërsia, skajshmëria e dashurisë? Zoti jo krijon qiej të rinj ose tokë të reja, por i jep vetes ekzistencë të re duke transformuar materien shkatërruese të një bukë dhe verë në trupin dhe gjakun e njerëzimit tuaj.” O dashuri pa kufi! Ashtu sikur janë të gjithë dishepujt rreth juve, unë ju shoh ta marrin bukën me duart tuaja të shtrenjta dhe ta ofrojnë Atit. Unë dëgjoj zërin e juaj të ëmbël duke thënë: "At i Shenjtë, faleminderit se ti më dëgjon gjithmonë. At i Shenjtë, punoni me mua. Njëherë më dërguat nga qielli në tokë për të u bërë njeri në barkun e një virgjëreshë për t'i shpetuar fëmijët tanë. Tani lejujeni që "Fjala" të bëhet truri në çdo Host për ta vazhduar shpëtimin e fëmijëve të njerëzimit dhe për të qenë jeta e çdo shpirti. Shikoni, At, vetëm disa orë munden t'i mbeten mua. Si mund të isha aq i pa zemër si ta lënja fëmijët e mi të vetmuar dhe jetim! Të shumtë janë armikut e tyre, të shumtë pasionet e tyre, të densa errësirat e mendjeve të tyre, të mëdha dobësi zemrëve të tyre në të cilat ata i përkasin. Kush do t'i vije në ndihmë?

O I ju lutem, lejeni më të mbetë në çdo host për ta ruajtur jetën e fëmijëve të mi, për të qenë drita, forca dhe fuqia e tyre. Ku tjetër do shkojnë? Kush do ti bëhet udhëheqësi i tyre? Veprat e duarve tanë janë përgjithmonë, unë nuk mund të rezistoj dashurisë sime, unë nuk mund dhe nuk do ta lën fëmijët e mi të vetmuar."

Ati lëvizet nga fjala juaj e ndezur me dashuri dhe zbret nga qielli. Tani Ati dhe Shpirti i Shenjtë janë me ju tek tabela e altarit, Jezu im! Tani ju flisni fjalët e shenjterimit me zër të qartë dhe impresionues. Pa u bërë bosh, ju bëhenë prania në çdo bukë dhe verë sakramentalisht.

Jezu im! Qiejt përkulen dhe ofrojnë ju një akt adhurimi në gjendjen e re të poshtërsimit më të thellë. Tani dashuria juaj është kënaqur. Unë shoh të gjitha hostet e shenjta tek altari deri në fund të kohës. Por aq shumë hoste janë përfituar me kurorën e pasionit tuaj të dhimbshëm, sepse aq sa njerëz i kthejnë tepërsinë dashuris së juaj vetëm me tepërsi mungesie, edhe krime tmerrshme.

Jezu, Zemra e zemrave sime! Unë gjithmonë dëshiroj të jem me ju në çdo tabernakul, në çdo kupa, në çdo Host të Shenjtë, për t'u ofruar veprat e mia riparatuese për të gjitha ofendimet që u janë bërë juve në sakramentin e dashurisë.

Jezu, unë e kontemploje Të në Hostinë e shenjtëruar, e puth forekën tënd me mendjen time, mbi të cilën është kurorëzuar majestria e Zotit, por ndihem edhe thikimet e kurorës së trurit. O, sa shpirtra ka që nuk i lënë Të pa thikime nga truri edhe në Host! Në vend që t'i ofrojnë Të homazhin e mendimeve të mira, vijnë me mendime të këqija. Ti përkul koka si gjatë Pasionit tënd, prano dhe mbaj thikat që i shkaktojnë atje trurët e mendimeve të tyre të këqija. O dashuri ime! Unë afrohem Të për ta ndarë vështirësitë e Tua. Prano gjithçka mendimet time në shpirtin Tënd për t'i larguar ato thika që i shkaktojnë atje një dhuratë të tillë amare. Le të bashkohen çdo mendim im me çdo mendim tënd për ta fyerë çdo mendim të keq dhe kështu për tu lehtësuar.

Jezu, mirësi më e madhe ime! Unë shoh sytë dashurues të Tua të bukur që janë drejtuar ndaj atyre që paraqiten para Ty. Ai kërkon një sytazh dashurues nga ata në këmbim. Por sa shumë paraqiten përpara Sakramentit të Shenjtë dhe shikojnë gjëra tjetër që i zbejnë vëmendjen e tyre dhe kështu Të privojnë nga gënjeshtrimi që do ta jepnin një sytazh dashurie. Ti po qesh, por edhe faqet e mia janë të lagura me lot. - Jezu im, qesh! Unë dëshiroj t'i ulë sytë time në Tënda. Për ta ndarë vështirësitë e Tua me Ty, për ta fyerë çdo sytazh të kurrsuesve, unë Të ofroj sytë time që duhet të jenë gjithmonë drejtuar ndaj Ty.

Jezu, unë shoh se Ti dëgjon me vëmendje krijesat e Tua për ta lehtësuar atyre. Ata, nga ana tjetër, luten Te pa devotshmëri, si një rutinë dhe pa besim. Dhe dëgjimi Ytë vuaj më shumë në këtë hoste se sa gjatë Pasionit tënd. Jezu im, unë dëshiroj ta bëjë Të t'i dëgjon gjithçka harmonitë e qiejve, për ta bashkuar dëgjimin tim me Tëndin, për ta ndarë vështirësitë e Tua, për të lehtësuar dhe bërë riparim.

Jezu, jeta ime! Unë shoh faqen më të shenjtë të Tende me gropa gjaku, deformuar dhe të bardhë. Krijesat e Tua paraqiten përpara mirësisë së lartësuar. Por në vend që t'i jepin atyre nderimin e duhur, duket se i jenë duke u goditur me gypa dhe duke i ndyrë faqen me sjellje të papërshtatshme dhe bisedime të pashënjta. Si gjatë Pasionit tënd, Ti pranon këto poshtërime me qetësi dhe durim dhe i mbaj aty. Jezu, unë dëshiroj t'i afroj faqen time Tende, jo vetëm për ta bërë objektin e poshtërimeve që i shfaqin Ty, por edhe për ta ndarë gjithçka vështirësi me Ty. Me duart e mia dëshiroj të pastroj faqen Tende nga mbylljet, për t'i shtypur në zemrën time. Nga gjithësia ime doja të bëja sa pjesë dhe ta vendos para syve Tënd ashtu siç janë shpirtrat që Të nderojnë. Unë dëshiroj të transformoj gjithçka impulset e mia dhe lëvizjet në aq shumë ulje përpara Ty, për t'i fyer pa pushim papërshtatshmërinë që krijesat i kanë treguar Ty.

Jezu im! Kur Ti vjen tek fëmijët e njeriut në Sakramentin e Shenjtë, je detyruar të shtrihen mbi aq gjuhë tmerrshme, të keqe dhe blasfeme. O, sa amare për Ty! Duket se Ti po helmohet nga këto gjuhë. Është edhe më e keqja kur Ti zbresh në zemrat e tyre. S'po ishte e mundur, doja me këndej të pranoja këto gjuhë për ta transformuar gjithçka fjalët e tyre tmerrshme, që Të ofendojnë aq shumë, në fjala lavdërimi.

Jezu, e mirë më i lartë! Shoh kokën Tende të lodhur, të shteruar dhe plotësisht të konsumuar nga aktiviteti juaj dashurues. Më thoni, çfarë bëni? Dhe Ju përgjigjeni: "Fëmija im! Unë duhet të banoj në Hostinë e shenjtë nga mëngjesi deri në mbrëmje për t'u bërë zinxhirët e dashurisë. Kur vijnë shpirtërat, i lidh ata tek Zema ime. Por e di se çfarë bëjnë atëherë? Shumë shpërthejnë me forcë dhe thyejnë zinxhirët e dashurisë sime në copë. Pasqyrat që janë të lidhura tek Zema ime, pësojnë vuajtje të papërshtatshme. Duke thyer zinxhirët e mia, ata shkatërrojnë punën dashuruese time, lejojnë krijesat t'i vendosin atyre zinxhire dhe t'i përdorin për qëllimet e tyre. Ata bëjnë këtë edhe në prani të mije. Së tillë sjellje më shkakton një dhimbje aq të madhe sa do ta vdisja nga dhembja nese isha në gjendje për t'u vuajtur." - Si vuajn me Ty, Jezu im! Zema juaj është e ekspozuar ndaj shumë vuajtjeve. Kështu unë Ju lutem të vendosni mbi zemrën time zinxhirët që të tjerët i thyen, për ta kthyer atyre me dashurinë ime dhe për tu konsolluar për fyejtimet që shpirtërat i bëjnë Ty.

Jezu im! Aq e fuqishëm dhe i madh është zjarri që flakëron në zemrën Tende sa duani të lëshoni flamët e tij dhe t'i dërgoni shigjeta dashurie zemrave. Shumë, megjithatë, i kthejnë ato me shigjeta, shpatat dhe projektilet e ftohtësisë, nxehtësisë së mesme dhe mungesës së mirënjohjes. Sa arsye ke, Jezu im, për të qenë aq i trishtuar! Tani shih zemrën time të gatshme për t'i pranuar jo vetëm shigjetat e dashurisë që janë përcaktuar për mua, por edhe ato që shpirtërat e tjerë i refuzojnë. Do ta atonoj ftohtësinë, nxehtësinë e mesme dhe mungesën e mirënjohjes që Ti je marrë nga këta shpirtra.

Jezu, unë puth dorën Tende të majtë dhe kështu dëshiroj t'i atonoj për gjithçka që ndodh pa leje dhe veprime të papërshtatshme në prani Tende. Ju lutem mbani më afër zemrës sime. Lava e Atit...

Jezu, unë puth dorën Tende të djathtë dhe me atë dëshiroj t'i atonoj për gjithçka sakrilege, duke përfshirë ato që bëhen nga priftërinjtë që festojnë në një gjendje të papërshtatshme. Sa herë ke, dashuria ime, detyrën e zvarritjes nga qielli në duar dhe zemra të pavlerësishme! Edhe pse është i dështuar për Ty t'i gjeni veten në duar të tillë, dashuria juaj Ju bën ta bëni këtë përsëri dhe përsëri. Po, disa shërbëtorët e tuaj rrinë përsëri Pasionin Tënd, rinovojnë vrajtimin e Zotit me mëkatet dhe sakrilegjet e tyre. Jezu, unë jam i tmerruar vetëm duke menduar për këtë. Por megjithatë, Ju vendosni edhe në duart e pavlerësishme, siç u vendosët në duart e jehudëve gjatë Pasionit Tënd. Si një dhi i butë, pranon vdekjen përsëri, por gjithashtu konvertimin e shërbëtorëve të pavlerësishëm të altarit.

Jezu, si vuajn! Ju ktheheni për t'i gjetur një dorë që ta çliron nga këto duar me gjak. Nëse ju gjeni veten në duar të tillë, Ju lutem më thoni. Si atonim, dëshiroj t'ju rrethoj me pastërinë e engjëjellave, për t'u shpërndarë aromën e virtyteve Tua rreth Ty, për ta hequr heshtjen Tende të jeni në duar të tillë. Dëshiroj të hap zemrën time për Ty si një vend shpëtimi dhe strehimi. Dhe ndërsa ju banoni tek unë në Komunionin e Shenjtë, do t'ju lutem për priftërinjtë, që të gjithë të jenë të pavlerësishëm në shërbimin Tënd.

Jezu, unë puth këmbën Tende të majtë dhe kështu dëshiroj t'i atonoj për ata që Ju pranojnë me rregullsi dhe pa dispozitën e duhur të shpirtit. Lava e Atit...

Jezu, unë puth të këmbën e djathtë të Tij dhe me këtë dua bërë riparim për ata që Ju pranojnë vetëm si një lodër. O, nëse kanë guximin ta bëjnë kështu, atëherë ju lutem t'i rinovoni mrekullinë që punuat tek centurioni Longinus. Ashtu sikurse shpëtuat fjalën e tij dhe e konvertua duke e prekur me gjakun që dalte nga zemra Tij e përgjegjshme, kështu edhe, përmes prekjes sakramentale të keqve, transformoni ndjenjat e poshtërimit ose urrejtje në dashuri dhe insuluesit në dashamirë. Lava i Atit...

Jezu, unë T'adoroj dhe T'i lavdroj zemrën e mirë të Tij, ku te gjitha ofendimet bashkohen sëbashku. Dëshiroj bërë riparim për Të për të gjitha ofendimat kundër Sakramentit të Shenjtë, t'u jep T'je dashurinë e njerëzve në kthimin e dashurisë s'tuaj dhe ta ndajnë me Ty të gjitha vuajtjet e Tija. Lava i Atit...

Jezu. Nëse ka ofendim që t'i shpëtoj riparimit, mbyllni më në Zemrën Tende dhe në Vullnetin Tënd si në një burg, të cilat unë do ta bëj riparimin për çdo ofendim. Do të kërkoj edhe Nënën Tënd Shenjtë që t'me ketë gjithmonë me Ajo, të cilën unë mund të atonoj me Ajo për të gjitha dhe për të gjithë. Kështu ne do ta lëmë valët e hidhërisë me të cilat njerëzit Ju mbyllin te Tiu t'i largojnë nga Ty.

Jezu i mi! Mendi se edhe unë jam një krijesë e varfër, mëkatore. Mbyllni më në zemrën Tende dhe me zinxhirët e dashurisë s'tuaj jo vetëm bini më rob, por lidhni gjithçka mendim të mi, ndjenjë, dëshirë, duar dhe këmbë te Ty, që unë t'kam asnjë duar dhe këmbë përveç atyre tuaja. Le zemra Tende të jetë burgimi im, zinxhiri i dashurisë s'tuaj, flakët e Tija ushqim im, fryti yt im. Le Vullneti Tënd Shenjtë të jenë shufrat që m'paralin nga burgimi im. Atëherë do t'i ndjej vetëm zjarri, do t'i shoh vetëm flakët. Do t'u jep Ty jetën time. Ndërkohë që jam me Ty në burg, Ti ke liri te unë. Ajo nuk është synimi yt kur T'ju mbyllësh ne Hostinë, për të marrë lirinë nga shpirtrat e pranojnë Ty, që ti mund t'i zhvillosh jetën tuaj në ta? Tani më beko si një shenjë dashurie. Ju jepni shpirtit tim puthjen mistike të dashurisë ndërsa unë gëzojem në përqafimin Tënd. Lava i Atit...

Zemër e ëmbël Jezu! Kur institucionat Sakramentin më Shenjtë të Altarit dhe shihni me frytin Tuaj urrejtjen e lartësuar dhe insulimet nga krijesat Tua, Ti asnjëherë nuk u kthye. Edhe kur je i plagosur dhe i mbyllur në hidhërinë, ti zhvendosi të gjitha në madhështinën e dashurisë s'tuaj. Pasi mësonit apostujt Tua dhe shtuan se edhe ata duhet bërë atë që Ti keni bëre, Ti i shenjtëron si priftërinë duke u dhënë fuqinë për të shenjtuar. Kështu mendon për të gjitha prifët e njëkohëshëm dhe krijon një mjet riparimi për të gjitha.

Në fund të Mbrëmjes së Fundit, Ti marr apostujt Tua me Ty dhe shkon në Kopshtin e Gethsemane, ku duhej filluar vuajtja juaj. Unë Ju ndjek çdoherë, Jezu i mi, për t'ju bërë shoqëri besnike. Ndërkohë që ecni, dëshiroj bëjë riparim për të gjitha shpirtrat që lënë Kishën me mendje të shpërndara dhe të pajtueshme; unë duaj edhe kërkuar Ty t'i jepet dritë e gracia atyre priftërve që nuk fitojnë asgjë nga veprimet e shenjta sepse nuk i përdorin mirë mjetet e gracës.

Refleksione dhe Ushtrime

nga Shën Ati Annibale Di Francia

Jezu është i fshikur në Hostinë për t'i dhënë Jetë të gjithëve. Në fshehtësinë e Tij, ai mbron të gjitha shekujt dhe jep Dritë të gjithëve.

Në të njëjtën mënyrë, duke u fshirë ne vetveten në Të, do t'i jemi jetë dhe dritë të gjithëve me lutjet e reparimet tanë, edhe heretikëve dhe të papërkrahurve, sepse Jezu nuk përjashton askënd.

Çfarë duhet t'i bëjmë në fshirjen tonë? Për të bërë që të ngjajmë me Jezun Krishtin, duhet ta fshihem gjithçka në Të, atë është mendimet, shikimet, fjalet, thithjet e zemrës, dashuritë, dëshirat, hapat dhe punët; edhe lutjet tona—duhet të i fshijmë ato në Lutjet e Jezus. E ashtu si Jezusi i Dashuri mban të gjitha shekujt në Eukaristinë, ne do ta bënim këtë edhe ne. Duke u mbështetur tek Ai, do të jemi mendimi i çdo mendje, fjala e çdo gjuhe, dëshira e çdo zemre, hapi i çdo këmbë, puna e çdo krahu. Duke bërtë kështu, do ta drejtojmë nga Zema e Jezus të gjitha keqitë që kreaturat do t'i donin Tij, duke u përpjekur të zëvendësojmë këtë keqi me të mirën që mund të bëmë, dhe në mënyrë që Ai ta shtynë Jezun të jepë shpetim, shenjtërinë dhe Dashurinë të gjitha shpirtrave.

Për t'i përgjigjuar Jetës së Jezusit, jeta jonë duhet të jetë plotësisht e përshtatur me atë Tij. Shpija duhet të ketë synimin që të jetë në të gjitha tabernaklet e botës për ta mbajtur vazhdimisht Të dhe t'i jepë atij ndihmë dhe reparatë vazhdueshme; dhe me këtë sinim bëni të gjitha veprimet e ditës. Tabernakli i parë është brenda neve, në zemrën tonë; prandaj duhet ta kemi kujdes shumë për çdo gjë që Biri i Mirë Jezu dëshiron t'i bëjë ne.

Duam të jemi të vëmendshëm ndaj secilit lëvizje brenda nesh, sepse Jezusi i Mirë tashmë na bën ta vuajnë, tashmë dëshiron që ne t'i lutemi, tashmë na vendos në një gjëndje brenda, tashmë në të tjera, për tu përsëritur Jetës së Tij në ne.

Supozojmë se Jezu na vendos në rrethana që t'i ushtrojmë durimin. Ai pranon ofendime të tillë të rënda dhe sa shumë nga kreaturat, saqë i ndjen të lëvizin për ta dënuar ata me ndëshkime. E këtu na jep mundësi që t'i ushtrojmë durimin. Dhe duhet t'i jemi nderi Tij, duke mbajtur gjithçka me qetësi, ashtu si Jezu e bën. Dhe Durimi yne do ta merrë nga Duart e Tij ndëshkimet që kreaturat i tërhiqin atë, sepse Ai do t'i ushtrojë Vetveten Përulësinë Hyjnore brenda neve. E ashtu si me durimin, kështu edhe me të gjitha virtutet tjera. Në Sakrament, Jezu i Dashuri ushton të gjitha virtetet; nga Ai do ta marrim trimëri, bindje, durim, tolerancë, ngricë, poshtërim.

Jezu i mirë na jep Mishën e Tij si ushqim, dhe ne do t'i japim atij dashurinë tonë, vullnetin, dëshirat, mendimet dhe afeksionet për të ushtruar atë. Kështu do të konkurojmë me Dashurinë e Jezuit. Asgjë nuk duhet të hyjë në ne që nuk është Ai; prandaj çdo gjë që bëjmë—çdo gjë duhet të shërbejë për t'u ushqyer dashurinë tonë Jezu. Mendimi ynë duhet të ushtrojë Mendimin Hyjnor—that is, duke menduar se Jezusi është i fshihur në ne dhe dëshiron ushqim nga mendimi yne. Kështu, duke menduar si një shenjt, na ushqejmë Mendimin Hyjnor. Fjalët tona, rrahjet e zemrës, afeksionet, dëshirat, hapat, veprat—çdo gjë duhet të shërbejë për t'u ushqyer Jezun. Duam ta vendosim synimin e ushtrimit të krijesave në Jezu.

O dashuria ime e ëmbël, në këtë orë Ti u kesh transformuar vetveten në bukë dhe verë. O leje, o Jezui, që çdo gjë që unë them dhe bëj të jetë një Konsakrim i vazhduar i Tij në mënyrën time dhe në shpirtrat.

Dashuria ime e ëmbël, kur Ti vjen tek unë, le t'i ndjej fuqinë e Konsakrimit Sakramentor në çdo rrahje zemre, dëshirë, afeksion, mendim dhe fjalë të mëmë, saqë duke u konsakruar, tërësia ime e vogël të bëhet si shumë hostie për t'i dhënë Ty shpirtrave.

O Jezui, dashuria ime e ëmbël, le unë të jem hostia juaj e vogël që ta mbyll në vetvete si një Hostie e Gjallë tërësinë Tende.

¹ Ajo fillestare e apostujve

² Nëpër çdo gjuhë mortale, kështu edhe nëpër çdo komunion të papërshtatshme, Shpëtimtarja, sipas fjalëve të Apostullit Pali, u kryqëzohet përsëri, pra siç duket, i dërgohet përsëri vdekjes.

³ Shih. “Qyteti Mistik i Zotit”, nga Maria e Agredës. Vol. II, T.II, B.6, C.10.

Faltore dhe Falënderim