دوشنبه، بیستم آوریل دو هزار و ده:
عیسی گفت: «قوم من، در حقیقت یک پیوند با بیرون از خانه و ‘نان زندگی’ وجود دارد. این کار با موسی و خروج که خارج در صحرا بود شروع شد. بر زمین اسرائیلیان باید ماننا را جمع‌آوری کنند که نان آنها بود، و شب‌ها تیهو را می‌خوردند برای گوشت. حتی وقتی من روی زمین بودم، نان و ماهی بیرون از خانه برای پنج هزار و چهار هزار نفر تکثیر کردم. در شکستن نان در قداس مقدس شاگردان من مرا شناختند. من ‘نان زندگی’ هستم و کسی که بدن من را می‌خورد و خون من را می‌نوشد حیات ابدی خواهد داشت. در شام آخر من قداسی خود را با تبدیل کردن نان و شراب به بدن و خون من بنیان گذاردم. در هر مسیحیت شما می‌توانید مرا در قداس مقدس ارزشمند دریافت کنید، و این هدیهٔ خودم برایتان است. در یک خروج مدرن دیگر در پناهگاه‌های من دوباره مرا در قداس مقدس بیرون از خانه خواهید دید. اگر کشیشی برای مسیحیت نداشته باشید، فرشتگان من به شما روزانه قداس می‌آورند تا محافظت شده و من میان شماست در زمان مصیبتی. شاد باشید که من شما را مانند یتمه‌ها رها نخواهم کرد.»
عیسی گفت: «قوم من، در انجیل‌هایم از من به عنوان ‘برادر نیکو’ سخن می‌گویند که برای گله‌اش خواهد مرد. کارگر اجیرهٔ هنگام خطر فرار می‌کند زیرا او مانند من نسبت به بزها احساس مسئولیت نمی�یست. بزها آرام‌تر هستند و آمادهٔ دنبال کردن صدای چوپان‌اند. بزهای بیشتر مستقلتر اند و نیاز دارند تا از بزها بیشتر مراقبت شود. در انجیل جدایی بزها از گوسفندان نماد جدا شدن وفاداران من از شرورانی است. (متی ۲۵:۳۲-۳۳) وقتی به زمین بازگشتم، روح‌ها را بر اساس اعمالشان و مقدار عشق‌شان به من قضاوت می‌کنم. ایمان خودت در تمام آزمون‌های شما در زمان مصیبتی حفظ کنید تا پاداشتان در آسمان پیدا شود.»