سنت توماس آکویناس می‌آید. او می‌گوید: "تسبیح بر یحیی عیسی باشد. خواهرم، این کل و مجموع تقدیس است--تحویل مطیع به اراده الهی خدا در هر لحظه حاضر. در این اعتماد عشق هست. در این تحویل خضوع هست. در عشق، خضوع و تطبیق با اراده خداست انکار خود."
"روحانی که به تقدیس دست می‌یابد باید کاملاً آنچه را که خدا می‌خواهد برای آنچه او می‌خواهد تحویل دهد. او خدا را در مرکز دلش قرار داده و خود را از بین برده است. غیرممکن است کسی که خودمختار باشد، اوج این تحویل را بیاورد، زیرا همه چیز را به صورت آنکه چگونه بر خودش تأثیر گذاشته بررسی میکند. او در هر چیزی برای کسب سود شخصی جستجو میکند. او بیشتر به خود اعتماد دارد تا خدا، چون عشقش به خدا ناقص است. وجودش حول و حوش رفاه خودش چرخیده است نه آنچه که خدا برایش اراده کرده."
"روحانی که تقدیس را دنبال میکند تلاش میکند همه چیزها را از دست خداست بپذیرد. او در هر وضعیت اراده خداست دیدار میکند. او فهمیده است خدا با او کار میکند، او را به سوی تقدیس کشانده است. بنابراین، او اراده خداست مثل شمشیر تیز دیده نمی�دی بلکه مانند پرتو نور روشنایی که مسیری که باید دنبال کند روشن میکند."
"عشق خود بیش از حد نمی‌تواند عشق الهی را انتخاب کند، چون دو مورد در تضاد هستند مثل آنکه گوشت با روح مخالف است. اما این پیام اتاق‌های دلهای متحد هر یک را دعوت میکند که قدیمش را بگذراند و جدیدش را پوشد. این جوهر تقدیس است."