عیسی گفت: «قومم، فریسیون و کتابداران من را به خاطر خوردن و نوشیدن با گناهکاران انتقاد می‌کردند. در یک قسمت دیگر نیز به فریسیون‌ها گفته‌ام: (متی ۹:۱۲) ‘زحمت‌کشانی نیست که پزشک نیاز دارد بلکه بیمارها هستند.’ در این انجیل امروز درباره پسر دورافتاده (لوقا ۱۵:۱۱-۳۲)، فریسیون‌ها را به مانند فرزند دوم تشبیه کردم که نیازی نداشت پیدا شود. او بود که از جشن گرفتن بازگشت برادرش سر باز زد. فریسیون‌ها نیز باور نکردند من پسر خدا هستم و دنبال کردن مرا هم رد کردند. اولین فرزند، که پول پدر خود را در زندگی گناهکارانه خرچ کرده‌بود، مانند همه گناهکارانی است که دعوت می‌کنم به توبه تا با مرا در بخشش‌ام در عروسی آسمان پیدا شوند. صحنه پدری که برای دریافت پسر دورافتاده‌اش شتاب کرد نشان‌دهنده اینست که من و تمام آسمان از بازگشت حتی یک گناهکار خوشحال هستیم. جمله آخر این اندیشه، آنانی را دعوت می‌کند که با کسانی که به زندگی گناهکاری خود برگشته‌اند همراه باشند. (لوقا ۱۵:۳۲) ‘پسرم، تو همواره با منی و همه چیز مراست؛ ولی باید شادی کنیم و خوشحال باشیم زیرا این برادرت مرده بود و زنده شد، از دست رفته بود و پیدا شد.’»