திங்கட்கு, செப்டம்பர் 13, 1994

ஜேசஸ் இங்கேய் இருக்கிறார். அவர் உயிர்த்தெழுதல் போலவே பதாகையைக் கைதாங்கியுள்ளார். அப்போது அவருக்கு அருகில் அவருடன் அம்மா இருக்கிறாள். வெள்ளையில் ஆவள். ஆள்காரர், "பிள்ளைகளே, உங்கள் மகிமையும் உயிர்த்தெழுதல் கூட உங்களது குரிசு ஆகும் என்பதை புரிந்து கொள்ளுங்கள். எனவே குரிசுவைத் துறந்துகொண்டால் அல்லாமல், நான் இப்போது விச்வாசத்தைத் தோற்றியவர்களுக்காகப் பிரார்த்தனை செய்ய வேண்டும்." நாங்கள் பிரார்த்தனை செய்தோம். அங்கு உள்ள மக்களை அம்மா சிகிஷ்சு செய்கிறாள் என்று கேட்டேன். ஆள்கார், "இங்கேயுள்ள அனைத்தவரும் எனது கருணையுடைய இதயத்தில் இருக்கின்றனர், அவர்களின் தேவைகளை கடவுள்தான் நன்கறிந்திருக்கின்றார். பிள்ளைகள், இன்று இரவு உங்களின் பிரார்த்தனை மற்றும் ஒருங்கிணைந்து தங்கியுள்ளதால் என் மகிழ்ச்சி உள்ளது. எனது மகனுடைய திருச்சபை அப்போஸ்தாசி மற்றும் விவாதத்தினால் இதயத்தின் அருகில் குத்தப்படுவதாகும், எனவே உங்களின் பிரார்த்தனை குறிப்பாக பூமியில் உள்ள திருச்சபைக்கு வேண்டும். நான் விச்வாசத்தை என் துய்மையுடைய இதயத்தில் ஏற்றுக்கொண்டிருக்கிறேன், அனைவரும் விசுவாசிக்கவும் அதைத் தீங்கு இருந்து பாதுகாக்கவும்." பின்னர் அவள் மறைந்து போகின்றாள்.