یکشنبه، پانزدهم ژوئیه دو هزار و دوازده:
عیس گفت: «قومم، در کلیسا شما شادی شنیدن یک راهب از ویتنام را داشتند و فرصت کمک به آنها برای بازسازی صومعه‌شان که توسط طوفان ویران شده بود. در انجیل امروز دوباره می‌خوانید چگونه من رسول‌های خود را فرستادم و چگونه آنها را بر روی شیاطین قدرت دادم و حفاظت از زهرها. همان‌گونه که من رسول‌هایم را به‌عنوان مبلغان انجیلی دعوت کردم، همین‌طور شما را نیز فراخواندم تا ایمان خود را با کسانی که اطرافتان هستند بیاورید. ارزنده‌ترین هدیه‌ای که به همه می‌دهم روح بی‌فنای شماست که پس از قبر هم زنده است. این دلیل آنست که مهمترین کار شما نجات جان‌ها باشد. من برای تمام جان‌ها مردم و خلاصت برای هرکس ممکن است. اما باید هر جانی گناهان خود را توبه کند و در تعهد به بخشش مرا طلب نماید تا نجاتی یابد. من را مرکز زندگی شماست با دادن اراده آزادتان به ارادهٔ الهی‌ام. شادی می‌کند وقتی حتی یک گنهکار را به ایمان تبدیل کنید. همان‌گونه که آسمان از توبه یک گناهکار خوشحال است، من نیز متشکرم از کسانی که این تحول‌ها را ممکن می‌سازند. بر فضل‌های مرا و قدرت روح‌القدس تکیه کنید تا جان‌ها نجات یابند.»