یکشنبه، ۱ اکتبر ۲۰۰۷

سانت ترز گفت: «عزیزم جان، من از دیدن تو در این بازیلیکام و روز عیدم بسیار خوشحال هستم.  من به تو بو گلی را فرستاده‌ام تا نشانه حضورم برایت باشد.  تو از راه ‘کوچک‌م’ ام خوانده‌ای که حقیقتاً زندگی ای است با خویشتن‌داری و ساده‌گی همراه یسوع، عشقم.  اگر می‌توانستم یک مشورهٔ روحانی به توی بدهم، اینست که بیشتر ساده‌تر زنده کن بدون اینکه چیزهای زیادی از دنیا تو را پر کند تا تو را از یسوع و مأمورت در آزار ندهد.  ادامه ده بر روزانهٔ خودت در سپردن همه‌چیزها به یسوع.  می‌دانی که من بسیار دعا کردم و رنج کشیدم در زندگی تعمیلی در تریسیتم کارملیت.  پیام خداوند دربارهٔ گذران پنج تا دهمینهٔ سکوت در ساعت مقدس شبانهٔ تو یک راه زیباست برای بازگشودن دلت به او تا با کلام خودت را لمس کند.  بسیار دعا کن و ادامه ده بر وفاداری‌ات به یسوع در پیروی از فرمان‌هایش، هدایت‌اش در مأمورت، و برداشتن صلیبت روزانهٔ تو روی راه تنگی به سوی آسمان.  من همه روح‌ها را تشویق می‌کنم که عشقی بکنند برای یسوعم، و هر کاری برای او انجام دهند.»