مارکوس، من، نایل دوباره امروز تو را برکت میدهم و صلح به تو میدهم! عبادت حقیقی ما: «فرشتگان مقدس» باعث رشد روزانه در فضیلت امید میشود.
با اتحاد با ما روح منتظر است که با کمک ما به آسمان برسد؛ از خدا تمام فضایل و نعمتهای لازم برای رسیدن به کمالیت و قدسیت بدست آورد؛ و اینکه این امر باعث میشود روح بیشتر در ما، در کمک، حفاظت، شفاعت، الهام و راهنمایی ما منتظر باشد؛ و که ما، نگهبانان و دوستان آسمانی آن هرگز او را رها نخواهیم کرد یا بیچاره باقی نمی�یدم.
عبادت حقیقی به ما این «امید مقدس» را روزبهروز در روح رشد میدهد. و این امید تبدیل به: عشق، نور و قدرت میشود؛ که آن را بیشتر از اینکه ناامیدی شود تحریک میکند؛ چه در رنج، بیماری یا محدودیتها، بیچاریها و ضعفهایش، گناهان و سقوطهایش؛ یا هر گونه موقعیت مخالف دیگری که برای او در این زندگی رخ دهد! روحی که این «امید مقدس» دارد: نتیجه عبادت حقیقی به ما است: هیچگاه ناامیدی نمی�یدم، هیچگاه خسته نمیتواند شود، در دعا و دین کاتولیک مقدس هم خستگی نخواهد کرد!
روحی که از جوان توبیاس پیروی میکند، که «امید مقدس» داشت به راهنمایش قدیس رافائل، فرشته آسمانیاش؛ که او را در سفر مشترکشان سالم و سالم برمیگرداند. روحی که این امید مشابه دارد: هیچگاه ناامیدی نخواهد شد، از مسیر خارج نمی�یدم، پیشرفت فضیلت خود را متوقف نخواهد کرد. با این «امید مقدس» روح همه چیز را از خدا بهوسیلهٔ ما انتظار خواهد داشت و در نهایت تاج زندگی ابدی را بدست آورد. مارکوس صلح! من تو را دوست دارم، شما همه را دوست دارم و امروز برکت میدهم".