Vandaag ochtend, terwijl ik bad, bracht de Engel me naar de Kathedraalkapel. We stonden bij het Beeld van Zalige Maria, Hulp der Christenen, toen plotseling twee jonge mannen een ander beeld van Maria binnenbrachten, in wit en bleekblauw en grijs gekleurd.
De twee mannen vroegen de priester, “Waar wilt u dat we dit beeld zetten?”
De priester antwoordde ruw, “Nergens! We willen geen ander beeld. We hebben al een.”
Toen ik naar mijn linkerzijde keek, verscheen de Zalige Moeder, Baby Jezus vasthoudend, plotseling naast de Engel en mij. Ze droeg een tuniek in bordeauxkleur met een mooi, doorzichtig sluier getextureerd met fijne roze rozen. We stonden allemaal bij het Beeld van Onze Lieve Vrouw Hulp der Christenen.
De Zalige Moeder huilde terwijl ze zei, “Mijn dochter Valentina, ik word niet gewaardeerd in deze Kerk. Kom dichterbij me en troost mij. Ik ben zo droevig, en mijn Zoontje Jezus. Vertel mijn kinderen om te bidden voor deze Kerk — zo weinig eer geven zij aan mij en zo weinig waarde. Nu het Kerstmis nadert, zou dit de meest vreugdevolle tijd van het jaar moeten zijn, maar voor mij en mijn Zoon, wij zijn erg droevig over deze Kerk.”
Ik huilde terwijl ik luisterde naar de Zalige Moeder en Haar diepe droefheid voelde. Ik streelde Haar, probeerend om Haar te troosten. Zelfs Haar sluier viel lichtjes over Haar gezicht, en ik verplaatste het zachtjes terug. Baby Jezus was erg onrustig en zeer droevig.