Τεκνο μου, θα σου αποκαλύψω μια ακόμη από τις οδύνες μου που είναι άγνωστες στους ανθρώπους. Όταν φτάσαμε στο Γολγοθάς οι στρατιώτες σταύρωσαν τους ληστάρχες και τον Θεό Υιόν μου. Τότε οι κακοί σκέφτηκαν να δεσμεύσουν ένα βαρύ λίθο στον υιόν μου για να κάνουν την αγωνία του στο σταυρό ακόμη πιο δύσκολη. Έκαναν αυτή τη μεγάλη αναισχυνσία στον Υιόν μου. Γνωρίζοντας αυτό από το Θεϊκό Φως, αποφάσισα να παρεμβείω για να ανακουφίσω τουλάχιστον αυτή την βασάνη στο θεό υιόν μου. Τότε προσεύχθηκα στον αιώνιο Πατέρα μου και αυτός με άκουσα. Οι στρατιώτες αφήσαν το λίθο δεμένο στον Ιησούν μου μόνο λίγο, κι έπειτα ο Λογγίνος, ένας από αυτούς, το αφαίρεσε. Η οδύνη που νιώθα ήταν τόσο μεγάλη ώστε να γεμίσει όλα τα θάλασσα της γης με αυτήν. Ευλογημένη είναι η ψυχή που την θυμάται, γιατί θα τη συνοδεύσω στο ταξίδι της στην αιωνιότητα.